Κάποτε
τα ρούχα που κάλυψαν
τη γύμνια μας
θα ντύσουν τον τοίχο
της ζωής
που δε διαλέξαμε.
τη λιθοδομή
του θανάτου
που δεν καταλάβαμε.
Γράψαμε
αυτά
που φοβηθήκαμε
να πούμε.
Και πλέξαμε
το ψέμα μας
με κουβάρια
καπνού.
Τα τασάκια μας
γεμίζουν.
Ενώ αδειάζουμε.
Και είναι
κι αυτός ο πορνόγερος.
Ο Κάρολος.
Μου γελάει με μαύρα μάτια.
Κρατώντας το ποτήρι του.
Χλευάζοντας.
